Դատարանը պատժեց SOS TV-ի հաղորդավարին «Գ-7»-ի համար
ԻՐԱՎՈՒՆՔԻնտերնետային SOS TV-ի հաղորդավար Վիլեն Գայֆեջյանը հումորային հաղորդման ժամանակ՝ եթերում, ոստիկաններ Արթուր Մադաթյանի եւ Սերգեյ Զաքարյանի պատիվն արատավորող արտահայտություններ էր արել, ոստիկանները դիմել էին դատարան։
Երեկ Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանը վճիռ կայացրեց հաղորդավարի դեմ՝ պարտադրելով նրան եթերով ներողություն հայտնել ոստիկաններից։ Նրանցից յուրաքանչյուրին 1 մլն․ դրամի փոխհատուցում վճարելու պահանջը դատարանը մերժեց։
Ոստիկաններն իրենց արժանապատվության համար վտանգավոր էին համարել նախ SOS-ի հաղորդման անվանումը՝ «Գ-7», երկրորդը՝ ոստիկանությանը Բաղրամյան 26-ի «զաբոռալպստման» բաժին անվանելը եւ երրորդը՝ հաղորդման վերջում ոստիկաններին «շան տղերք» ասելը։ Հաղորդավարի «զայրույթի» առիթը ոստիկանների կոպիտ վերաբերմունքն էր անցյալ տարվա մայիսի 24-ին նախագահականի առաջ ցույց անող սեւազգեստ մայրերի հանդեպ։
Այդ կանայք խաղաղ ցույց էին անում նախագահականի դարպասի մոտ, մինչեւ հայտնվեցին ոստիկանները եւ հրահանգեցին հեռանալ նախագահականի մոտից։ Ինչո՞ւ։ Ո՞ւմ էին խանգարում այս կանայք։ ԱՄՆ նախագահի նստավայրի՝ Սպիտակ տան առաջ գրեթե ամեն օր կարելի է որեւէ բողոքավորի կամ ցուցարարի հանդիպել, կամ ցուցարարների խմբի։ Մարդիկ պաստառները ձեռքներին կանգնած են իրենց նախագահի շենքի մոտ, եւ զբոսաշրջիկներին, Վաշինգտոն այցելած օտարերկրացիներին հատուկ բերում են այստեղ՝ ցույց տալու համար, թե ինչ բարձր են այս երկրում գնահատվում մարդու իրավունքները։
Մեր երկրում հակառակն է։ Բաղրամյան 26-ի մոտ ծառայություն կատարող ոստիկաններին հրահանգում են, որ շենքի առաջ պետք է «մաքուր» լինի, ինչը կարող է նշանակել, թե այստեղ բոլորը նախագահից գոհ են։ Ահա ինչու ոստիկանները մայիսի 24-ին գետնին տապալեցին սեւազգեստ մայրերին եւ փոշոտ, կեղտոտ ասֆալտով քարշ տվեցին նրանց դիմացի մայթ՝ հեռացնելով նախագահական շենքի մոտից։ Կանանց թվում էր 2010 թվականին Վարդենիսի Կարճաղբյուրի զորամասում, ԶՈւ գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ Հայկազ Բաղմանյանի թիկնապահների սենյակի մոտ կասկածելի հանգամանքներում զոհված Տիգրան Օհանջանյանի մայր Գոհար Սարգսյանը։ Պաշտոնապես հայտարարվեց, որ տղան մահացել է հոսանքազրկումից, իսկ Բաղմանյանի թիկնապահներին անգամ հարցաքննության չկանչեցին, չնայած վկայություններ կային, որոնց համաձայն՝ թիկնապահները դեպքի վայրում են եղել։ Մայիսի 24-ին Բաղրամյան 26-ի առաջ ոստիկանները քաշքշեցին նաեւ Նանա Մուրադյանին, որի որդին՝ Վալերիկը, 2010 թվականին սպանվել էր Ստեփանակերտի զորամասում։
Վալերիկի մահը «փակեցին» որպես ինքնասպանություն՝ կախվելու միջոցով։ Հետաքրքիր է, որ մարմինը գտել էին ինքնասպանի համար ոչ բնական դիրքում՝ երկաթե ձողից կախված՝ ոտքերը գետնին, ծնկները ծալված վիճակում։ Նանա Մուրադյանը մինչ օրս չի հավատում, որ որդին կախվել է, եւ երբեք չի հավատա։ Նրան ոստիկանները շատ են վիրավորել։ Վերջերս կառավարության շենքի հետնամասում մի ոստիկան թքել էր նրա դեմքին։
Ինչպե՞ս այս կանայք պաշտպանեն իրենց արժանապատվությունը։ Դատարան դիմելը ծիծաղելի է։ Եվ կրկին օգնեցին միայն ԶԼՄ-ները՝ տեսանյութը տարածելով համացանցով մեկ։ Միայն ԶԼՄ-ներն են կարողանում օպերատիվ եւ իրական օգնություն ցուցաբերել, գոնե բարոյական հարթության վրա համարժեք պատասխան տալ ստորացնողներին։ Վիլենը դա արեց եւ պատժվեց։ Հիմա պետք է եթերով ներողություն խնդրի 80 հազարից ավելի դիտում ունեցող լրատվական որեւէ կայքում:
ՀԳ․ Վիլեն Գայֆեջյանի պաշտպանը՝ փաստաբան Հայկուհի Հարությունյանը, ասում է, որ որոշումը բողոքարկելու է։ «Դատարանի վճիռը ոչ մի իրավական հիմք չունի, այն խախտում է խոսքի ազատության իրավունքը, դատարանը բացահայտ պաշտպանում է ոստիկանության շահերը, հովանավորչություն է ցուցաբերում ոստիկանության հանդեպ, այլ ոչ թե անձի պաշտպանություն է ապահովում»,- ասում է փաստաբանը։
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Նյութի աղբյուրը ` hraparak.am