Հին սերունդը մի բան չի ուզում հասկանալ, ըմբռնել, որ իրենց «գնացքն արդեն մեկնել է». Վահագն Չախալյան

Մինչև իրենք հաղթանակն էին մսխում ՝ վերածած քյաբաբ-չալաղաջի, թուրք-ադրբեջանական տանդեմը, սորոսական խողովակներով ՀՀ-ում սերունդ էր «կրթում» և քաղաքական նոր որակի «էլիտա» էր ձևավորում։

Սեմինարներ ու ճամբարներ էր անցկացնում, արտերկրներում վերապատրաստումներ էր կազմակերպում և այլն։

Հին սերունդը չի ցանկանում համակերպվել այն մտքի հետ, որ եթե ուզում է Հայաստան փրկել, ստիպված է լինելու ներդրումներ անելու այնպիսի «անիմաստ բաների վրա», ինչպիսիք են տեխնոլոգիաները, երիտասարդների կրթությունը և հայեցի դաստիարակությունը, սեմինարներն ու ճանբարները։

Կամ հին սերունդը կհասկանա , որ առանց այս «անիմաստ բաների» արդյունք գրանցելն անհնար է, կամ կարձանագրի Հայաստանի վերջնական կորուստը, ինչպես արձանագրեց Արցախի կորուստը։