Սիրում էր հարվածել ավտոմեքենայի «կապոտին» ու երգել՝ «Նժդեհի երգը». Վազգեն Սարգսյանի հոգեբանական վերլուծությունը

Քաղաքական գործիչներից յուրաքանչյուրն ունի ելույթների և հարցազրույցների ժամանակ օգտագործվող սեփական ժեստիկուլացիան՝ դեմքի միմիկաները, աչքերի և ձեռքերի շարժումները, նստած կամ կանգնած դիրքը, ձայնի տոնայնությունը և այլն։

Ճիշտ է՝ այդ ամենի վրա աշխատում են սեփական PR մասնագետներն ու ոճաբանները, բայց ապացուցված բան է՝ մարդ իր բնավորություններից ավելի դժվար է հրաժարվում, քան սովորություններից, և տարբերվում է արդեն բնավորություն դարձած շարժուձևով։

Վազգեն Սարգսյանն էլ իր տեսակով էր տարբերվում, և ասեմ, որ նրա տեսակը շատ հետաքրքիր է։ Նրան իմացողնորի/ճանաչողների 80%-ին թվո՛ւմ է, թե գիտի Նրա բնավորությունը։

Քաղաքական դաշտում, որպես «կռված» հերոս Վազգենը բաց էր ժողովրդի առաջ և անկեղծ։ Նրան այս ոլորտում մարդիկ փոքր-ինչ սկսեցին ճանաչել, հասկանալ։

Իսկ մարտի դաշտում կռված ու հաղթանակած Սպարապետ՝ լի էր ռազմական ու անձնական գաղտնիքներով։

Ավելի մռայլ էր, անդրդվելի, և որ ամենակարևորն է՝ զգացմունքներով չառաջնորդվող, այսպես էին հիշատակում իր ընկերները: