Ոստիկանների կոշտությունը և իրավապաշտպանների երկակի ստանդարտը

Հայաստանի ոստիկանությունը երեկ բավական կոշտ վերաբերմունք է դրսևորել Երևանի Ազատության հրապարակում կայացած ակցիայի մասնակիցների նկատմամբ։ 2 տասնյակից ավելի մարդկանց բերման են ենթարկել ոստիկանության բաժիններ, այն պատճառաբանությամբ, որ ցուցարարները չեն ենթարկվել ոստիկանի օրինական պահանջին։

Բոլոր բերման ենթարկվածները ռուսներ են, որոնք, օգտագործելով Ուկրաինայի անկախության օրը, Երևանում հակապատերազմական և Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի դեմ բողոքի ակցիա են իրականացրել։ Ձերբակալվածների մեջ է նաև ռուս հայտնի բլոգեր Ալեքսեյ Ռոմանովը, որը արդեն տարիներ շարունակ չի կարողանում մեկնել Ռուսաստան և հայտնի է՝ Հայաստանում և Վրաստանում հակառուսական բազմաթիվ ակցիաների մասնակցելով։

Ոստիկանության գործողություններից անմիջապես հետո սորոսական մի խումբ կազմակերպություններ հայտարարություն տարածեցին՝ խստորեն դատապարտելով ոստիկանության գործողությունները։

«Մարդու իրավունքները, հավաքների ազատությունը և խոսքի ազատությունը գերագույն արժեք պետք է լինեն Հայաստանում, ոստիկանությունից պահանջում ենք անհապաղ ազատ արձակել ձերբակալվածներին և հրապարակային բացատրություն տալ այս ապօրինության համար»,- նշվել է գրեթե 1 տասնյակ կազմակերպությունների հայտարարության մեջ։

Նույն այս կազմակերպությունները, ի դեպ, որևէ կերպ իրենց գոյության մասին չէին հիշեցնում, երբ Երևանում Հայաստանի քաղաքացիներն էին ենթարկվում ոստիկանական բռնություններին, երբ բողոքի ակցիաներ էին իրականացնում գործող իշխանությունների դեմ, տասնյակ մարդիկ մարմնական վնասվածքներ են ստացել ինչպես փողոցում, այնպես էլ ոստիկանական բաժանմունքներում, սակայն Արթուր Սաքունցներն ու Դանիել Իոաննիսյանները որևէ դեպքում իրենց բողոքի ձայնը չեն բարձրացրել։

Հիշեցնենք, որ երեկ Ստեփանակերտում տեղի էր ունեցել մեկ այլ ակցիա, Արցախի հարյուրավոր բնակիչներ Ռուսաստանի 100 մետրանոց դրոշն էին տեղափոխել Ստեփանակերտի փողոցներով, մինչև մայրաքաղաքի մատույցներում գտնվող հայտնի արձանը։

Նույն այս սորոսական կառույցները քննադատում էին Արցախի բնակիչներին, որ իրենց անվտանգությունը կապում են ռուսական խաղաղապահ զորախմբի հետ և իրենց աջակցությունն են հայտնում Ռուսաստանին։ Ըստ էության, գործ ունենք հերթական երկակի ստանդարտների հետ, երբ այսպես կոչված իրավապաշտպան կառույցները իրավունքի, մարդու իրավունքների և հավաքների ազատությունների մասին հիշում են միայն իրենց ձեռնտու դեպքերում։ 

Դավիթ Ղազարյան