«Աբիժնիկը» …

Մարդկանց հանդեպ քրոնիկ ատելություն տածելը, հայտնի բան է, հոգեբույժների կողմից վաղուց հոգեկան շեղվածության յուրատեսակ դրսևորում է համարվում. ապացուցված է' մարդկության պատմության էջերից հայտնի մարդակերպ պարազիտների բացարձակ մեծամասնությունը տառապել է հենց մարդատյացությամբ:

Հայաստանում,որն, ինչպես հայտնի է, գտնվում է 2017-ի խորհրդարանական ընտրությունների նախաշեմին, դատելով հատկապես վերջին շրջանում որոշ ԶԼՄ-ների լաչառ ջղաձգումներից' ուղղված Գագիկ Ծառուկյանի դեմ, հատկապես «ընդդիմություն» ինքնահռչակված, բայց իրականում Բաղրամյան 26-ի աչքունքին նայողներից մի քանիսի մոտ, դիցուք` Նիկոլ Փաշինյանի, տրամադրության կտրուկ ու հիվանդագին անկում է կարծես նկատվում,ու սրանք,չիմանալով' էլ որտեղից կախվեն, որոշել են հիմա էլ քննադատության առարկա դարձնել Ծառուկյանի մասին պատմող բավական խոսուն «Մարդ,որը կառուցում է» ֆիլմաշարն ու ձեռքի հետ էլ իրենց արատավոր սովորության համաձայն կծմծել հայտնի գորչին:

Թե հատկապես որն է մի գրկից մյուսը շարունակ ցատկոտող քաղաքական գործչի ատելության պատճառը Ծառուկյանի անձի նկատմամբ,անկեղծ ասած,այնքան էլ հասկանալի չէ: Եթե փորձենք ենթադել,թե Փաշինյանը փորձում է այսկերպ հավանական քաղաքական օպոնենտի ուղղությամբ ցեխ շպրտելու ապաշնորհ պրակտիկա իրականցնել, ապա այստեղ ակամա բախվում ենք երկուսի միջև գոյություն ունեցող տրամաչափային անհամատեղելիության իրողությանը,քանի որ առնվազն ինքնասիրահարված անհույս մեկը պետք է լինել' կարծելու,թե ասենք կարիճը կարող է առյուծին մրցակից դիտվել,կամ նապաստակը'հովազին:Պարզ է,չէ՞,որ այստեղ միանգամայն անհամատեղելի կենսաբանական միավորների հետ գործ ունենք,ու ոչ մի բանական էակ էվոլյուցիոն տարբեր աստիճանների վրա գտնվողների միջև որևիցե օբյեկտիվ կամ սուբյեկտիվ մրցակցութուն նշմարել առհասարակ չի կարող:

Այս դեմքում,սակայն, մեկ այլ հարց է առաջանում'եթե նույնիսկ միաբջիջ օրգանիզմներին է հասանելի վերոհիշյալ ճշմարտությունն,ապա էլ ինչո՞վ կարող է պայմանավորված լինել Փաշինյանի ատելությունը Գագիկ Ծառուկյանի նկատմամբ. ակնհայտ է,որ ճիգ ու եռանդ չեն խնայում'հանիրավի վարկաբեկելու սիրված գործչին: Բոլոր տարբերակներից, սակայն, ըստ մեզ, ամենատրամաբանականը պարզ նախանձն է' արատավոր մի էմոցիա, որից սկիզբ են առնում մարդկային բոլոր ստորություննները: Իսկ նախանձելու տեղ,ինչպես հասկանալի է,Փաշինյանն իրոք որ ունի: Ինքնե՛րդ դատեք' ինքն իրեն ի սկզբանե ընդդիմադիր հռչակած բայց իրականում դաշտում իշխանական «պեշկա» հանդիսացող Փաշինյանը, չնայած տարիների գործադրած ջանքերին,այդպես էլ չկարողացավ այս տարիների ընթացքում պատշաճ կերպով դաշտում ինքնադրսևորվել. եթե ինչ-որ մեկը մեզ կարող է բացի տխմար ճվճվոցներից ինչ-որ բան հիշել Փաշինյանի գործունեությունից, կխնդրեինք մեզ լուսավորել. միայն պատվիրված աղաղակներ, խորհրդարանական յուրատեսակ ամբիոնային շոուներ, աքլորանալու անհույս ու դատարկ փորձեր:

Ասել կուզի'այս մարդն իր քաղաքական գործունեութան ընթացքում բացի անիմաստ տեղը մարդկանց ականջը տանելուց ուրիշ ոչնչով աչքի չի ընլել: Ու հիմա, փաստորեն, երևիթե զգալով սեփական սնանկությունը'հատկապես վերոհիշյալ ֆիլմաշարի ֆոնին,Նիկոլն ու յուր թիմը որոշել են վրեժ լուծել աշխարհից ու բողոքել,թե ինչպես է ստացվում այնպես,որ ոմանք դատարկ խոսքեր բաց թողելու փոխարեն նախընտրում են ուժերի ներածին չափով ծառայություն մատուցել հայրենիքին ու հայությանը:Բա էղա՞վ,բա իրե՞նք,բա իրենց ո՞վ պետք է գովաբանի,ո՞վ պետք է գնահատանքի ու շնորհակալության խոսքեր ասի.իրենք էլ են, չէ՞, մարդ,իրենք էլ սիրո ու ջերմության կարիք ունեն…

Այսքանից հետո, պարզապես, մնում է մի խորհուրդ տալ տվայտվածներին' ձեր շուրջը չարություն տարածելու փոխարեն' սովորե՛ք կառուցողական վարքագիծ ցուցաբերել ու մի՛ ընկեք մատի ու մատանու արանքը, մի՛ փորձեք քաղաքական միմոսի ձեր կարիերան ի հաշիվ այլոց կերտել: Ավելի լավ է ջանացե՛ք համակերպվել բնությամբ ձեզ հատկացված տեղին ու դերին ու հասակներիցդ բարձր մի՛ փորձեք թռչել. վայրեջքը խիստ ցավոտ է լինելու…

Տիգրան Բարսեղյան